Historia naszej parafii i
Kościoła część I
W 1936
roku dokonano poświęcenia kaplicy pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.
Była ona pomocniczą kaplicą parafii Op. N.M.P w Radomiu. Początkowo
budynek był domem katolickim, w którym odbywały się spotkania KSM.
Wybudowano go w 1933 roku na placu państwa Franciszka i Tekli Lipców. W
1936 roku ks. prałat zdecydował przekształcić budynek w kaplicę. Co dwa
tygodnie odbywały się w niej nabożeństwa, które odprawiał ksiądz z
radomia. Od 1939 roku (po wybuchu wojny ) przebywał na stałe w
Małęczynie ks. Stefan Liźniewicz. W 1943 roku postawiono plebanię, a
kilka lat później postawiono zakrystię. Od 1950 roku przebywał na stałe
w Małęczynie ks. Ignacy Ziembicki.
Mieszkańców Małęczyna przybywało i dotychczasowa
kaplica stała się zbyt mała. Początkowo myślano o powiększeniu już
istniejącej, jednak stało się inaczej. Parafianie postanowili wybudować
nową murowaną kaplicę. Zaczęto się również starać o utworzenie parafii w
Małęczynie. W sierpniu 1952 roku zaczęto kopać fundamenty pod nowy
kościół. Plac ofiarowali Antoni i Stefania Waniek.
Do
jej budowy wykorzystano cegłę wydobytą w 1948 roku przez ludność rejonu
szkolnego w Małęczynie z fundamentów baraków poniemieckich na terenie
Sadkowa. W zamian za nią postanowiono oddać dotychczasową drewnianą
kaplicę na własność Rejonu Szkolnego w Małęczynie. Została ona
przebudowana i przystosowana do potrzeb budynku szkolnego. Do tej pory
bowiem, nie było w Małęczynie prawdziwej szkoły.
6 kwietnia 1952 roku w parafii dokonano poświęcenia dzwonu, którego imię
brzmi św. Andrzej Bobola. Jego fundatorami byli mieszkańcy Małęczyna,
Janowa i Kiedrzyna. Parafianie na jego stworzenie zebrali 335 kg złomu
miedzi, z tego odlano dzwon o wadze 275 kg. Poświęcenia dokonał ks.
Ignacy Ziembicki.
– pozostałe części historii będą systematycznie dodawane!